بررسی پارامترها در تهیه اسفنج های حاصل از آمیخته های پلی وینیل کلرید-پلی یورتان

در این مطالعه، دست یابی به اسفنج ­های حاصل از آمیخته ­های گرمانرم-گرماسخت به روش اکستروژن واکنشی با تغییر درصد وزنی آمیخته بررسی شد. بدین منظور، اکسترودر دوپیچی همسوگرد طراحی و ساخته شد. برای اشباع­ سازی، از مخزن فشار قوی دمازیاد با امکان کاهش  بسیار سریع فشار استفاده شد. زمان، دمای اسفنج­ سازی و فشار اشباع­ سازی به ترتیب 2s 70˚c و 68bar درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد، نمونه ­های وینیل کلرید-پلی­ یورتان با درصد وزنی100/0، حداکثر %8/9 وزنی گاز جذب کردند و اسفنج ­های دارای متوسط سلول 6mm و چگالی سلول 109×6 تولید شدند و در پنج درصد وزنی دیگر (90/10، 80/20، 70/30، 60/40، 50/50) حداکثر %4 وزنی گاز جذب شده و اسفنج ­های مناسبی تولید نشدند. از آنجا که مقدار نفوذ گاز در پلی ­یورتان بیش از پلی­ وینیل کلرید است، مقدار نشت گاز نیز زیاد است. بنابراین، گاز کافی در نمونه برای اسفنج ­سازی جذب نشد. همچنین، مقاومت زیاد شبکه  به ازدیاد حجم، نسبت تورم ایجاد شده به وسیله انحلال گاز را کاهش می دهد. مقدار شبکه ای شدن باید به اندازه کافی زیاد باشد تا از شکست به وسیله جریان گرانرو جلوگیری کند و به اندازه کافی کم باشد تا از شکست ترد در زمان گسترش حباب­ های در حال رشد طی اسفنج ­سازی اجتناب شود. می ­توان دریافت، مقدار شبکه بهینه ­ برای دست یابی به حداکثر نسبت انبساط اسفنج ­های پلی ­وینیل کلرید-پلی­ یورتان زمانی که سایر پارامترهای فرایندپذیری  ثابت باشند، وجود دارد.